روزهای سخت

روزهای سخت 

زبان شعر زیباست اما بیان مسائل به زبان شعر سختی های خاص خود را دارد. 

این بار می خواهم ساده بگویم و ساده بنویسم! 

روزگار بی تو سخت و طاقت فرساست و یاد و خاطرت یک لحظه از من دور نمی شود.  

خاطرات گذشته مرا یاد می آید.... 

غم دوری و عدم دستیابی به تو از یک سو و ناتوانی از تکرار خاطرات از سوی دیگر، مرا سخت آزرده است. 

شبها تا دیر وقت به یادت هستم و خاطرات با هم بودن را مرور می کنم. 

در باورم نمی گنجد که تو .... تو مهربان .... تو صمیمی .... و تو یار و یاور همیشگی، چگونه توانستی از من ببری و داشتنت را از من دریغ نمایی !!! 

تو خواهی آمد ! 

می دانم که روزی خواهی آمد ... اما کی و چگونه نمی دانم !!!  

منتظرت می مانم ...

همیشه و تا زمانی که زنده ام .... در انتظار بازگشتت هستم  

سعی کن مرا زیاد منتظر نگذاری ... ترا من چشم در راهم